چاشنی چرب سیاست بر سر فوتبال آسیا

تیم ملی و تیم‌های باشگاهی ایران که برای میزبانی دور گروهی لیگ قهرمانان آسیا نامزد شده بودند، در یک تصمیم سیاسی و با بی‌توجهی کنفدراسیون فوتبال آسیا از میزبانی این مسابقات کنار گذاشته شد.

این تصمیم با اعتراض شدید مسوولان ورزش، فدراسیون فوتبال و باشگاه‌هایی  که در لیگ قهرمانان حضور دارند، مواجه شده است.

کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) روز جمعه گذشته  در نامه‌ای به فدراسیون فوتبال ایران اعلام کرد، میزبانی رقابت‌های فوتبال لیگ قهرمانان آسیا از ایران گرفته شد و چهار نماینده فوتبال ایران (پرسپولیس، استقلال، سپاهان و شهرخودرو) باید دیدارهای خود را در کشور ثالثی برگزار کنند.

کنفدراسیون فوتبال آسیا میزبانی رقابت‌های مقدماتی جام جهانی در گروه سوم را که تیم ملی ایران نیز در این گروه قرار دارد، رسما به بحرین سپرد.

ماجرا از چه قرار است؟

با توجه به اینکه طبق قانون باید عراق، بحرین و هنگ‌کنگ دور برگشت بازی‌های‌شان را در تهران برگزار می‌کردند، این حق طبیعی فوتبال ایران است که خواستار میزبانی بازی‌ها در صورت برگزاری متمرکز آن باشد.

 شیخ سلمان، رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا اما در یک  قانون‌شکنی آشکار، ایران را حذف و بحرین را به عنوان میزبان این گروه اعلام کرد.

این در حالی است که در بین 3 نماینده قطعی ایران در مرحله گروهی (استقلال، تراکتور و پرسپولیس)، تیم پرسپولیس دارای شرایط میزبانی بود.

مسؤولان کنفدراسیون این ظرفیت را نیز نادیده گرفته و هند را که از لحاظ تجربی و کیفی قابل قیاس با ایران نیست، بر دیگر تیم‌های گروه E ترجیح دادند.

نکته دیگر این که بی‌توجهی کنفدراسیون آسیا به عدم حضور تیم‌های ایرانی در عربستان است که بدون درنظر گرفتن ملاحظاتی که بین ۲ فدراسیون وجود دارد، میزبانی گروه استقلال را به الاهلی عربستان داده‌ است. 

تصمیم سیاسی در زمین ورزش

آن چه مسلم است تصمیم کنفدراسیون  فوتبال آسیا در لغو میزبانی ایران، تصمیمی سیاسی و  غیرفنی است.

نکته جالب آن که شیخ سلمان با نام کامل شیخ سلمان بن ابراهیم آل خلیفه، رئیس کنونی کنفدراسیون فوتبال آسیا، اهل بحرین و از نزدیکان رژیم پادشاهی بحرین می‌باشد. او قبل از برگزیده‌شدن به‌عنوان ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا، رئیس فدراسیون فوتبال بحرین بود و با چنین پیشینه ای حال حذف امتیاز میزبانی ایران از سوی رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا چندان عجیب نیست.

این در حالی است که همه کشورها از حقوق ورزشی، از جمله حق میزبانی باشگاه ها برخوردارند و این حق با تصمیمات سیاسی نمی تواند نادیده گرفته شود.

از سوی دیگر تصمیم سیاسی کنفدراسیون فوتبال آسیا باعث بی اعتمادی دیگر  کشورها به این نهاد ورزشی خواهد شد و ورود عیان سیاست به عرصه ورزش را نشان می دهد، این در حالی است که در اساسنامه کنفدراسیون فوتبال آسیا، این نهاد یک نهاد غیرسیاسی معرفی شده و تصمیم رئیس بحرینی این کنفدراسیون در واقع به معنای وارد کردن تعلقات سیاسی به یک نهاد غیرسیاسی است.

در این میان البته نمی توان از نظر دور داشت که تصمیم شیخ سلمان در حذف حق میزبانی ایران با حمایت برخی کشورهای عربی منطقه از جمله عربستان دنبال شده و همین حمایت بیش از هرچیز سیاسی شدن نهاد ورزشی کنفدراسیون فوتبال آسیا را نشان می دهد، لذا این حق برای ایران محفوظ است که با شکایت از کنفدارسیون آسیا به دادگاه CAS وابسته به کمیته بین‌المللی المپیک این مسئله را پیگیری کند.

در عین حال رویکرد سیاسی و غرض ورزی رئیس بحرینی کنفدارسیون آسیا علیه ایران اولین بار نیست که خود را نشان می دهد، بلکه کمتر از ده ماه پیش نیز این کنفدارسیون به بهانه فقدان امنیت در ایران و سقوط هواپیمای مسافربری اوکراین مدعی شد که بازی داخلی نمایندگان ایران در کشور ثالثی برگزار شود. البته این پیشنهاد سیاسی اولین بار با حمایت کشورهای عربستان، امارات و بحرین رسانه ای شد وپس از آن کنفدراسیون آسیا آن را طی نامه ای رسمی به اطلاع مقامات ایران رساند و از پیشنهاد سعودی ها و اماراتی ها حمایت کرد. این در حالی است که خود شیخ سلمان رئیس و سایر مسئولان کنفدراسیون آسیا بارها در امنیت و آرامش کامل به ایران سفر کرده و می‌دانند که برگزاری مسابقه تیم‌های ایرانی و عربستانی در کشور ثالث فقط به سود فوتبال عربستان است. زیرا  قبل از انتشار ویروس کرونا تیم‌های عربستانی از مواجهه با ورزشگاه‌های پر از تماشاگر در ایران هراس داشتند؛ نه از نبود امنیت! 

این در حالی است که تداوم رویکرد سیاسی در فوتبال آسیا از سوی ریاست بحرینی آن، لزوم تجدیدنظر در این نهاد ورزشی را دو چندان می کند، بویژه آن که نهادی که قرار است تا مروج صلح جهانی باشد، این روزها به سرکردگی برخی افراد نزدیک به خانواده پادشاهی بحرین کارکرد سیاسی پیدا کرده و از هدف اولیه و اصلی خود دور مانده است.

رفتارهای سیاسی  مسئولان فوتبال آسیا در حالی انجام می شود که فیفا هم بارها تاکید کرده نباید در فوتبال ردی از سیاست دیده شود اما هم فیفا و هم AFC عملا در راه تحقق اهداف خاص سیاسی مخالفان غربی و عربی ایران گام بر می دارند.